«نیکوییِ وی پرده‌ی نیکویی وی است و پدید آمدنِ وی سببِ ناپدیدیِ وی است و آشکارا شدنِ وی سببِ پنهان شدنِ وی است. چنان که آفتاب اگرچند اندکی پنهان شد، بسیار آشکارا شد و چون سخت پیدا شد، اندر پرده شد. پس روشنیِ وی پرده‌ی روشنیِ وی است.» (قصه‌ی زنده‌ی بیدار، ابن سینا، کتاب قصه‌های شیخ اشراق شهاب الدین یحیای سهروردی، ویرایش جعفر مدرس صادقی، نشر مرکز)

قدر سلامتی را وقتی می‌دانیم که بیمار می‌شویم، قدر پدر و مادر را وقتی خوب می‌فهمیم که از دستشان می‌دهیم، تاثیر وجود بعضی از دوستان، همکاران و متخصصان را هنگامی متوجه می‌شویم که به هر دلیلی ما را ترک کرده‌اند … چه بسیارند افراد و چیزهایی که آنقدر بی‌منت خدمت می‌کنند که فقط وقتی پنهان می‌شوند، آشکار می‌شوند و روشنی‌شان، پرده‌ی روشنی‌شان است.

0